‘လ’က ခိုးယူထားေရအလွနန္႔
ကမၻာကို ဖ်ားေယာင္း
ပင္လယ္ရို႕ ကခုန္လို႔ေကာင္းတုန္း
မုန္တိုင္းက ယူနီေဖာင္းအျပည့္နန္႔
ဇကုန္ျခစ္ယူလားခဗ်ယ္။
ယင္းပိုင္နန္႔
ရာသီျမစ္ေလ့ အထပ္ထပ္တိုက္စား
ရႊီရည္စမ္ အစိုင္းစား
နာရီပ်က္တစ္လံုးထဲ ဝင္အိပ္
အလယ္သတ္တန္းစား အသိတရားက
ရက္ျပတ္ရက္ျပတ္ရွတ္ --- ရွက္ျပရေရ။
တစ္ခါက အံပစ္ခ်င္ေရ မသတီစြာနန္႔
သၾကားကြပ္ မုသားကိုမ်ိဳခ်
ယုတ္ညံ့စြာက ပရိုမီနာပါးပါးႏွိမ္း
ငါ့ဂုတ္ထက္ ဂြစီးလို႔။
ဇေဝဇဝါျဖစ္စြာနန္႔
နိစိုင္သံုးစကားကို က်ံဳ႕ပစ္
တြိလူတိုင္းကို ျပံဳးျပျဖစ္ေတခါ
ေလာင္ေပၚစာရြက္ေဟာင္းတစ္ခ်ိဳ႕
ဝန္ေဆာင္မႈအထုပ္အပိုးရို႕
ခြီးျခီးအပ်က္မွာ ပံုလို႔။
ပြဲမျပီးခင္မွာ
ငါ့ကိုယ္ငါ
ရက္ျပတ္ရက္ျပတ္
ေလးစားျပရ
ရက္ျပတ္ရက္ျပတ္ ျပံဳးျပရ
ရက္ျပတ္ရက္ျပတ္
ေအာ္ေငါက္ပစ္ရ
ရက္ျပတ္ရက္ျပတ္ ႏွစ္သိမ့္ရ
ယင္းပိုင္နန္႔
ကြဲၾကီးစုတ္ျပတ္
သြပ္သြပ္ခါမရူးဖို႔
ရက္ျပတ္ရက္ျပတ္
ေခါင္းခါပစ္နိန္ရယင့္။
(စာေရးသူ --- လူသာေမာင္)
0 comments:
Post a Comment